Wielu rodziców zastanawia się, od jakiego wieku można zostawić dziecko bez opieki w domu. Zagrożenie czyha na każdym kroku, ale nie zawsze możemy znaleźć kogoś, kto zajmie się naszą pociechą podczas gdy musimy wyjść z domu. Co na to prawo?
W angielskim prawie o tym, w jakim wieku powinno być dziecko, by można je było pozostawić bez nadzoru w domu, mówi ustawa Children and Young Persons Act 1933. Zgodnie z nią, priorytetowym kryterium jest to, jak dorośle czuje się dziecko. Oznacza to, że prawo pozostawia rodzicom dość dużo swobody w decydowaniu o tym, czy ich dziecko może zostać bez opieki. I tak na rodziców spada odpowiedzialność za to, co dzieje się z ich pociechą. Dlatego nikt o zdrowych zmysłach nie zostawi niesamodzielnego malucha w domu bez opieki.
Jeśli podczas naszej nieobecności dziecku stanie się krzywda, możemy odpowiadać karnie ze pozostawienie go bez opieki i tym samym narażenie na niebezpieczeństwo. Co więcej, możemy zostać pociągnięci do odpowiedzialności nawet wtedy, kiedy sąsiedzi usłyszą płacz dziecka i zgłoszą sprawę na Policji, pomimo że maluchowi nic się nie stało.
Prawnicy sugerują, by przepisy ustawy Children and Young Persons Act 1933 interpretować następująco: samo pozostawienie dzieci w domu bez nadzoru osoby dorosłej przestępstwem nie jest. W domu nigdy jednak nie powinniśmy zostawiać bez opieki niemowląt i dzieci w wieku szkolnym rozpoczynających naukę.
Rodzicom przed podjęciem decyzji o zostawieniu dziecka w domu bez nadzoru radzimy zastanowić się nad następującymi kwestiami: czy nasza pociecha reaguje właściwie na nasze polecenia (gdyby doszło do sytuacji, w której musimy udzielić jej telefonicznych instrukcji)? Czy wie, co zrobić, gdy zjawi się ktoś obcy i poprosi o otwarcie drzwi? Czy zna numery alarmowe i potrafi porozumieć się po angielsku na tyle, by w razie potrzeby wezwać odpowiednie służby? Czy jest na tyle samodzielne, by samemu przygotować posiłek (na wypadek przedłużającej się nieobecności)?
