XVIII wiek był czasem stosunkowo spokojnym, dlatego miasto mogło rozwijać się dynamicznie. Ze względu na to, że coraz więcej towarów importowano i eksportowano z Anglii, rozbudowano również port w Hull.

Do najczęściej eksportowanych towarów, transportowanych statkami wypływającymi z portu w Hull, należały w XVIII wieku narzędzia i sztućce, ale także zboża i żywność. Importowano natomiast najczęściej surowce, takie jak rudy żelaza ze Szwecji czy z Rosji, które następnie drogą lądową przewożono do okolicznych miast.

Importowano również materiały potrzebne przy budowie statków, takie jak drewno, liny konopne, len i inne.

Z portu w Hull wypływały również statki należące do rybaków poławiających wieloryby w obszarze arktycznym. Jednym z głównych powodów, dla których wyruszano na te długie i niebezpieczne wyprawy, był tłuszcz wielorybi, powszechnie stosowany przez ówczesnych mieszkańców Hull.

Nic dziwnego, że port w Hull zaczął się bardzo szybko zapełniać wieloma statkami i łodziami – w pewnym momencie brakowało już miejsca na kolejne. Konieczne stało się wybudowanie nowego doku, w którym statki mogłyby rozładowywać i załadowywać towar.

Dok udało się wybudować w 1778 roku (tuż obok Queens Gardens). W owym czasie dok ten znajdował się nieco na północ od Hull – nie było to jednak problemem, ponieważ już pod koniec XVIII wieku mury obronne miasta były powoli rozbierane.

Osiemnastowieczne Hull nie było dużym centrum przemysłowym – produkowano głównie statki, choć nie tylko. Do produktów wytwarzanych w owym czasie w naszym mieście należał również olej z pestek winogron, stosowany między innymi do produkcji mydła i farb.

Miasto rozrastało się bardzo dynamicznie w XVIII wieku. Populacja Hull urosła z 7500 mieszkańców w 1700 roku aż do 22 000 zaledwie sto lat później. Konieczne było zwiększenie terytorium obejmowanego przez Hull – osada rozwijała się przede wszystkim w kierunku północnym. Dopiero w latach 90. XVIII stulecia zdecydowano o poszerzeniu miasta od strony zachodniej.

W 1755 roku na mocy aktu prawnego wydanego przez brytyjski parlament, w Hull stworzono służbę miejską, której zadaniem było dbanie o czystość na ulicach miasta.

W Hull powstawały także nowe instytucje, takiej jak teatr Lowgate (otwarty w 1743 roku) czy placówka medyczna Royal Infirmary z 1782 roku.

W 1759 roku na świat przyszedł William Wilberforce, znany obecnie w całej Wielkiej Brytanii ze swojej intensywnej walki z niewolnictwem. Wilberforce, który należał do jednej z wyższych klas społecznych w mieście, urodził się w Hull i odebrał tu edukację. W 1780 roku został wybrany posłem do parlamentu brytyjskiego (reprezentował wówczas miasto; cztery lata później ponownie wybrano go posłem – tym razem jednak odpowiadał już za całe hrabstwo Yorku).

Podczas zasiadania w parlamencie, motywowany gorliwą wiarą chrześcijańską, prowadził kampanię na rzecz zniesienia niewolnictwa. Kampanię skuteczną, bo już w 1807 roku w Królestwie Brytyjskim zakazano handlu niewolnikami, a w 1833 zniesiono niewolnictwo w ogóle.